பாஞ்சாலி சபதம் வெண்பாவில் -015

துரியோதனன் வெகுண்டு விதுரனை ஏசுதல்

149 ( அ)

வயிறை யெமக்கும் மனதை  யவர்க்கும்,

துயரம் எமக்கும் சுகத்தை யவர்க்கும்

இயம்பும் மனதை  எளிதில் அறிவோம் 

மயங்கோமுன் மாயவுரை கண்டு.  

திருதராட்டிரன் மனம் மாறாது தூது செல்ல பணித்தல்

149

என்று விதுரன் இயம்பிட முன்னோனும் 

சென்று வருகதம்பி சிந்தையில் மாற்றமில்லை

அன்று விதித்ததை இன்று தடுப்பதோ

என்றும் அதுதான் எளிதாமோ  நம்மையும் 

வென்று  நடக்கும்  விதிவழி நாம்செல்வோம்

என்றனன்  மன்னன் இயைந்து. 

150.

முந்திப் பிறந்தோன் மொழியால் விதுரன்

சிந்தை நிலையிழந்தான் தீதுடை தூதேற்று 

விந்தை இதுவென்றான் வீண்பழிக்கு அஞ்சிவிதி 

உந்தும் நிலையில் உலைந்து

விதுரன் இந்திரபிரஸ்தம் அடைதல்

151

போருக்கு அச்சாரம்  போடும் விதிநொந்து

தேருள் அமர்ந்து வருந்தியே தேம்பினன்

தாருடை வேந்தன் தருமன் நகர்நோக்கி

சாரும் பொழுதினில்   தான்

இந்திர்பிரஸ்தத்தின்  வளமைக் காணுதல்

152.

நால்வகைச்  சேனை நடக்கப் பெருவீதி

கால்கை முளைத்த கருங்குன்றம் போலானை,

சூல்கொள் மரங்கள் சூழ வளர்ந்தோங்கும்

சாலைகள் தானமைந்த நாடு

153

ஓதிடும் பாடங்கள் ஓடிசெவி உள்நுழையும்

சோதிக்க எண்ணி   தொடரப் பயிலரங்கில் 

மோதிடும் ஆயுதங்கள்  மொத்தமாய் போர்மன்றில் 

மோதிட யார்வருவார் முன் 

154

நீலமுடி கொண்டு நீள்வரையின்  மீதினில் 

கோலமுறு பன்மரங்கள் கோகிலம்போல்  கார்முகில்கள்

சாலம் பலகாட்டும் சந்திரனும் சாய்ந்துறங்க

ஞாலத்தைக் காத்திடும் நாரணனன் போலுயர்ந்து

சாலங்கள் காட்டும் தழைத்து 

155

கொண்ட(து) அனைத்தும்  குறைவின்றி கொடுத்திடும்

தண்ணெழில் கொஞ்சிடும் விண்நகரை  மிஞ்சிடும்

நீண்டு விரியும்  நியமங்கள் பேரழகாய்த் 

தீண்ட மகிழ்ந்தான் சிறிது. 

156

பாரத நாட்டினைப் பாரிகழ பல்வகைச்

சோரமுடைச் செய்கை சுயோதனன் சொல்கிறான்  

பாரதைத் தூதென்று  பாவியேன்  செய்கிறேன்

கோரவிதி தன்னில் குலைந்து

பஞ்சவர் மாளிகை பார்

157.

அந்தி மறைந்திடும் அந்நேரம்  மாளிகை 

முந்தி  அவன்கண் முன்னிட சந்திக்க

வந்த விதுரனைக் கண்ட  தருமனும் நல்லதாய் 

தந்தான் வரவேற்புத் தான் 

158

விதுரனை தானும்  எதிர்கொண்ட ஐவர்

சதுரங்கச் சேனையுடன் தான்முந்திச் சென்றார்

எதிர்கொண்டு வந்தோர்க்கு   ஏந்தல் விதுரன்

மதுர மொழிசொன்னான் மற்று 

159

தங்கப் பதுமையென தையலுடன்  ஐவரும் 

அங்கவன் தாளை  அடிபணிய அங்கம்

குளிர்ந்துநல் வாழ்த்துகள் கூறினான் அன்பினில்

துளிர்க்கும் கண்ணீர் துடைத்து. 

160

குந்தியைக் கண்டங்கு கோமகன் தாள்பணிந்து

வந்தனை செய்தான் வளைந்து 

விதுரன் தூதுரைத்தல்

161.

வாழ்த்தினன் அண்ணனின் வாழ்த்தை வழங்கினன்

ஏழ்மை மனத்துடன்  ஐவரை நோக்கினன்

தாழ்த்தினன் தன்தலை, தீதுடை தூதுரைக்க

வாய்த்த விதியை  மதித்து.

162

ஆழ்கடல் தன்னில் அமிழ்ந்திடும் ஓடம்போல்

ஆழ்ந்தனன் சிந்தையில் ஆவி கலங்கினன்

தேய்ந்தது நெற்றியும் தேய்த்த விரல்களால்

காய்ந்தனன்  உள்ளம்  கனன்று

163.

வருவது யாவும் வருந்திடப் போமோ?"

மருகும் மனதை மனத்தால் ஒதுக்கி

செருதரு செய்கையை செய்ய முனைந்தான்

தருமத்தின் முன்மகன் தான்.